دلتنگم

دلتنگ میشوم، دلتنگ همانى که نیست، ندارمش، پیدایش نکرده ام و روزهایم را گرم بودنش کند. دلتنگى حس عجیبیست.... تورا گاه اسیر کسى میکند که نمیشناسیش، اما میخواهیش .  اسمش را در انتظار نیمه گمشده میگذارند اما حسیست فراتر از آن که در گرم ترین روزهاى سال رهایت نمیکند، با تو، پابه پایت مى آید و تو را گاه کلافه میکند. آدمیست دیگر، دست دلش را محکم هم که بگیرد دست آخر یک جا دل دستش را رها میکند، پابه زمین مى کوبد و دلتنگى میکند براى همانى که نیست...هرچقدر هم که از تنهایى ات لذت برده باشى دست آخر احساسى هست که انکارناپذیر است و هست و آن هم انتظار همان عشقیست که درونت فارغ از عشقت به همه آن چه که دارى هست. عشقى که به آن نیاز دارى تا منابع عشقت را کامل کنى...