طاقت بیار رفیق

همیشه یه جایی هست واسه انتها،  یه نهایتی حتی واسه خطوط موازی،  چرا که حتی خطوط موازی  هم در دوردست متقاطع میشن و جهنم وقتی هست که انتها برات تعریف نشده باشه، بی انتها عاشق زندگی باشی و ندونی نهایت این مرحله از زندگی متقاطع بشه با اون چیزی که تو میخواستی یا اصلا ارزش و بهای این مرحله از زندگی چقدر هست و چه بهایی باید بابتش پرداخت کنی. آدم همیشه در حال پرداخت بهاست، و بهایی باارزش تر از عمر سراغ ندارم... سردرگمی وقتی جهنم میشه که شامل سکوت اونایی که نباید ساکت باشن هم بشه... کلافم و با هیچکس میل سخنم نیست... اومدم پیاده روی بلکه کمی حالم عوض بشه. سه ربع ساعته دارم راه میرم و ذهنم طاقت و تاب و توان شلوغی بیشتر از این رو نداره.... شیشم آبان ماه نودوچهار