رفت و گذشت، خاطره شد

گاهی آنقدر دلایلی که به آن استناد میکنی برای بقیه ناملموس و نامانوس میشود که درمانده می مانی که به چه زبانی از حس لحظه ات صحبت کنی که بتوانی دیگری را قانع کنی... اینطور وقت ها احساس نه در بیان است و نه در نگاه و نه در حتی نوشتار، یک حس درونی که از دل بر می آید، که حتی وصفش نتوان کرد. هرکار میکنی،  به هر دری میزنی ته آن ناموفق  بیرون می آیی . به استیصال میرسی و بس...مواقعی در زندگی هست که لازم نیست دیگر کسی را قانع کنی، همین که پیش خودت و وجدانت و احساست سربلند باشی و خودت را خوب توانسته باشی قانع کنی کافیست.