رای بدهیم

این کشور تا بوده به امید مردمش زنده بوده، به صبرشان... جاهایی در زندگی بوده که حس کرده ام اعتیاد به امید ممکن است به جای قله در عمق قعر دره بنشاندم و پرتم کند ته زندگیم اما همیشه در هرموقعیتی ناامید نشدم و ته دلم امیدی باقی مانده، حال بعد از این همه مدت، بعد از انتخابات نود ودو و انتخاب روحانی گرچه دل چندان خوشی ندارم، گرچه به جز دکتر ظریف هیچ امیدی در کابینه اش برایم باقی نمانده، اما باز توی دلم ذره ای امید باقی مانده، شاید تغییر تنها راه باشد، شاید تنها راهی که بتوان کمک کرد به آینده همین رای دادن باشد تا شاید منتخبین خودمان به مجلس پیدا کنند تا شاید از خیلی از اتفاقات ناگوار اخیر جلوگیری بشود.