زندگیم به من یاد داد

زندگی به من یاد داد که هیچ چیز از هیچکس بعید نیست. آنقدری که هر آدمی که در زندگیم حضور دارد، هرکسی که اسم دوست  را روی خوش میگذارد در زندگانیم، هر آدم آشنا و غریبه ای ، تنها متعلق به زمان حالند و هر لحظه ممکن است به کسری از ثانیه عزم رفتن کنند و دیگر نخواهند که بمانند... زندگی به من یاد داد که جلوی رفتن هیچکس را نمیتوانم بگیرم، هیچ کس نیامده برای ماندن که آمده برای لحظاتی عمر سپری کند و بی خداحافظی حتی بگذارد و برود... راستش سخت است وقتی به این مرحله از زندگانی میرسی که دیگر نه رفتنی ناراحتت کند و نه آمدنی هیجان زده ات کند... نسبت به رفت و آمد آدم ها آنقدر بی حس و حال میشوی که انگار هرلحظه منتظر باشی چمدان خاطراتش را ببندد و بی خدافظی برود...زندگی به من یاد داد نه به دلتنگی آدم ها دل خوش کنم، نه به دوست داشتنشان و نه به حس خوبشان که نسبت به من در لحظه بیان میشود اعتمادی کنم ، چرا که آدم ها آنقدرمتغیرند که ممکن است در کمتر از چند دقیقه حس خوبشان هم بد شود ...این روزها دیگر این را خوب میدانم که

برگرفته شده از notenevis.blog.ir