از دانستن تا پذیرفتن

از دانشتن واقعیت تا پذیرشش آنقدر گاه راه طولانیست که پایت نمی‌کشد. دست دلت را میگیری، عقلت را متمرکز میکنی تا به دلت بفهماند که بتواند هضم کند آن چه نامش واقعیت است. آدمی گاه چنان در خیالات خودش غرق می‌شود که با هرقدم انگار دورتر هم بشود از پذیرش...گاه باید برای آنقدر عمیق باشی تا بتوانی به خودت بقبولانی واقعیات زندگی را که اگر نباشی ، ای کاش یکی از بیرون باشد که مدام به تو تلقین کند تا بتوانی زودتر بپذیری و عبور کنی از همه آن چه که شاید باعث ناراحتی و نگرانیت شده گاهی.