بی فریب خوردن زندگی سخت است

گاهی باید دروغ را راست پنداشت

و گاهی راست را دروغ !

بی فریب خوردن

زندگی سخت است

فروغ فرخزاد

ترسوهای روزگاریم

ما آدم های ترسویی هستیم! از بس هربار گفتیم از خوشی هایمان و بد اتفاق افتاد بعدش، از بس هربار یکی خوشبخت بود دیگران هی مدام اسمش را برسر زبان انداختند تا شکست خورد آخر و بعد هی بقیه خوشحال تر شدند، از بس ناله هامان به گوش بقیه خوشتر آمد تا خوشیمان ترسیدیم دیگر خوشبختیمان را، شا دیمان را داد بزنیم. از دلهره بعدش، از اتفاقات بدش... آدم های خسیس ترسویی که همیشه نگران از دست دادند هستند، آنقدری که در خوشیشان هم حسرت حال بعدش را بخورند، از بس که نشد برای یک بار هم خوشی مداوم نصیبشان بشود..

هر کس هر آنچه داد به آیینه پس گرفت

دل باز هم بهانه ی رفتن گرفت و باز

تا بال و پر گشود سراغ از قفس گرفت

گفتم به هیچ کس دل خود را نمی دهم

اما دلم برای همان هیچ کس گرفت

افسردگی به خسته دلی از زمانه نیست

افسرده آن دلی است که از همنفس گرفت

لبخند و ریشخند کسی در دلم نماند

هر کس هر آنچه داد به آیینه پس گرفت

"فاضل نظری"

حذف کردن!

حذف آدم ها وقتی ناخواسته باشد، تلخ ترین اتفاق ممکن است... آدم گاهی می ایستد، پشت سرش را نگاهی میکند، به آثار به جامانده از آدم ها در زندگیش ، به  خودش، به غصه هایش، شادی هایش و تصمیم میگیرد...تصمیمی برای بودن یا نبودن بعضی آدم ها در زندگیش...مثل بازی دومینو می ماند، یکهو با یک اتفاق همه چیز به هم میریزد، همه چیز به هم میخورد و تو دیگر آن آدم قبل نمیشوی... از فرصت دادن به آدم هایی که نباید در زندگیت باشند خسته میشوی، از رفتار عجیب و غریبشان...از زیرقول زدن ها، از حرف زدن های واهی.فرق نمیکند اصلا جایگاه آن آدم چیست. یک آدم که فقط دوستی دورادور است، کسی هست که دوست توست یا حتی کسی که عاشق هم هستید...آدم یکهو نگاه میکند و از حرف ها خسته میشود، ضمانت حرف ها میشود رفتاری که گویای همه چیز است...آن وقت تند و تند حذف میکند و بی حول و هراس سعی میکند دیگر به پل معلقی که از روی اون رد شد به عقب برنگردد و نگاه نکند...