همیشه اخر داستان خوب است، اگر اکنون خوب نیست هنوز آخرش نیست

مثل آن ضرب المثل بادآورده را باد هم میبرد،  هرچیزی که راحت به دست بیاید راحت هم از دست میرود... حتی اگر رابطه ای باشد که برایش هیچ تلاشی نکرده باشی، هیچ عشقی صرفش نکرده باشی و تو همان نفری باشی که در تک قطبی عشقی دروغین قرار گرفته ای...میدانی؟ هرچیزی در زندگی بهایی دارد و چه خوب است که بهایش را بپردازی تا از داشتنش لذت ببری...درست مثل نهالی که روز به روز به آن آب میدهی تا بزرگ شود و ثمره اش لذت بخش ترین محصول آن است، هر رابطه ای با سختی هایش زیبا میشود، با تمام آن چه که راه را ناهموار میکند و دوطرف برای هموار کردنش از خودشان، جانشان مایه میگذارند تا رسیدنشان لذتش چندبرابر بشود...آن وقت است که قدرهم را میدانند طرفین، عشق هم را باور میکنند و رسیدنشان به هم لذت بخش ترین حس دنیا میشود...برای هم آنقدر عزیز می مانند که هیچکس نتواند از هم جدایشان کند...میدانی؟ سختی رابطه روح طرفین را صیقل میزند، به هم امیدوارترشان میکند و عشقشان را بیشتر به آن ها ثابت میکند...

تجزیه کردم خودم را

گاهی خودت را تجزیه کن، بنشین خودت را تحلیل کن تا بفهمی کجای زندگیت هستی... گاه کافیست درون خودت را کمی کندوکاو کنی تاببینی چقدر ترس، چقدر تشویش و استرس و چقدر آرامش و شادی درون زندگیت لانه کرده است. گاهی آدم یادش میرود و تشویش ذره ذره درون زندگیش رخنه میکند، جوری که یادش میرود خوشبختی را، آرامش را.. 

احساسات قلمبه شده یهویی

چه مشتاقانه خیالت را در سر می پروانم

آن لحظه که تو در خوابِ نازی و

من تنها ثانیه ها را بر کیلومترها تقسیم میکنم

تا که زمان کوتاه تر شود تا

 خوشه دلتنگیِ به سان دانه های انگور

سربسته نماند و تلخی دوریت مستم نسازد

از اندوه...