حل شدن !

میدانی؟ مسایل را باید درون خودت حل کنی، نه محو کرد و نه حذف که باید حلش کرد...گاهی حل کردنش مثل حل کردن نبات درون فنجان چای است، صدای خرچ خرچ استخوانت را حتی ممکن است مثل صدای خرچ خرچ نبات بشنوی، اما دست آخر حل میشود همه چیز...دست آخر کنار می آیی و زندگیت پس از حل شدن همه چیز شیرین میشود...مسایل زندگی نه باید ته نشین بشوند و نه آنقدر محو بشوند که درون مه دست آخر گم بشوی و پیدا شدنت محال بشود...

چی نمیخوام!

مهم اون نیست که بدونی از زندگیت چی میخوای که گاهی اتفاقا مهمه بدونی از زندگیت چه چیزایی نمیخوای و بتونی ذهنت رو از اون چیزایی که توی زندگیت نمیخوای آزاد کنی و واسه داشتن خواسته هات تلاش!

خودم چراغ میشوم

دوباره شب که میرسد، پر از ستاره میشوم

دوباره واژه های خیس، پر از ترانه میشوم

دوباره باد میبرد،مرا 

به لانه ی فرشتگان 

میان ابرهای بی کسی و لخته لخته آسمان

دوباره ماه میشوم، دوباره باغ میشوم

مهتاب اگر نشد، نشد!

خودم چراغ میشوم...

#محمدصالح_علاء

اندراحوالات نمک نشناسان تاریخ

خاطرات نقش مهمی در روابط انسانی و عواطفشون نسبت به هم داره به نظرم. اینجوری که گاهی بعضی آدمایی که حتی کنارشون ممکنه خاطرات خیلی تلخی هم داشتی به عنوان عزیزترین آدمای زندگیت هم داریشون چون از هر صدتا خاطره ممکنه ده تاش خیلی تلخ بوده باشن و مابقی اونقدر شیرین بودن که تلخی اون بقیه رو اصلا به چشمت نیارنشون... واسه همین هست که استدلالم واسه دوس داشتن خیلی از آدمایی که در حقم خیلی هم گاهی اتفاقا بدذاتی یا بدی کردن اینه که خاطرات خوبم اونقدری هست که ازشون کینه ای به دل نگیرم... گاهی اما در جواب رفتارهایی آدم میبینه که کینه به دل نمیگیره، خاطرات تلخ رو هم خط میزنه اما پاش رو روی تموم خاطرات خوب میذاره و فقط دور میشه.... فقط دور میشه و فکر میکنه اصلا از اول نه رفاقتی بود و نه دوستی و نه همچین آدم های نمک نشناسی...