چرخ و فلک قضاوت

چرخ و فلک را دیده ای؟ دور میخورد، میچرخد...میچرخد و بر فراز آسمان شهر می ایستد، شهر زیر پایت ، نسیم هر لحظه صورتت را نوازش میکند و عجب حال عجیبیست که چیره به شهر در حال تماشای رفت و آمدها، جنب و جوش ها شده ای...قضاوت کردن، در لحظه حالی مشابه دارد، حالی که با خودت فکر میکنی، برفراز شهر زندگی آدم دیگری ایستاده ای و با خودت فکر میکنی هر لحظه اش را میتوانی قضاوت کنی، اما چرخ و فلک خوب میچرخد به نقطه ابتدایی خودت میرسدو به تو میفهماند که تو از ابتدا پایت روی زمین بود و هیچ تسلطی نبوده و نیست... گاه باید دست کشید از قضاوت ، دست کشید از هر آن چه که به تو اجازه میدهد به دیگری با دیده قدرت نگاه کنی، که همین نگاه یک روز دامانت را میگیرد...