تاملات رادیو ذهنی

داشتم با خودم فکر میکردم، شعر میخواندم و رادیو ذهن شعرهای زیبا را به خاطرم می‌اورد، یکهو همین میان این قسمت از شعری درون ذهنم هی تکان تکان خورد :"اندوه بزرگیست چه باشی چه نباشی." تیتر پست قبلی را هم همینطور گذاشتم. شعر کاملش هم این است:

تـــو ماهی و من ماهیِ این برکه ی کاشی

اندوه بزرگی است زمانی که نبـاشی

آه از نفـس پاک تـو و صبح نشابـور

از چشـم تو و حجـره ی فیروزه تراشی

پلکـی بزن ای مخزن اسرار ، که هـربار

فیـروزه و یاقوت به آفـاق بپـاشی 

ای باد سبک سار ! مـرا بگذر و بگذار

هـشدار که آرامش ما را نخـراشی !

هــرگز به تو دستم نرسد ماهِ بلندم

اندوه بزرگی است ! چه باشی ... چه نباشی

شاعـــر : علیرضا بدیع

ابهت لغات

بعضی لغات بی آن که متوجه باشیم ابهت دارند. مثلا "رفت"، مثلا "برگشت" و چه تفاوتیست از زمین تا آسمان بین همین دو لغت کذایی که اگر رفتی چرا؟  و اگر برگشتی چرا؟ چه رفتن هایی که پشتش هزارذوق نهفته و چه رفتن ها که پشتش اشک واندوه دارد... چه برگشت هایی که از سفری دور ودراز باشد و چه برگشتی که از یک مسیر اشتباه...لغات ابهت خودشان را دارند و تو جه بخواهی چه نخواهی تنها به این ابهت همان معنایی را میدهی که میخواهی.