حجم ذهنم پر شده از خالی بودن های تو
یک فضای تهی از همه کس
خالی از وجودت
خالی از حضورت
دیگر نه وجودت،نه حضورت
اهمیتی نخواهد داشت
تهی شده ام
تهی ز هر احساسی
نبودنت را عادت می کنم
چنان ادامه می دهم
که گویا حضورت را نیز از همان اول باور نداشتم
پ.ن: نوشته ای قدیمی از وبلاگ قبلیم
