واقعی شدن خیالات

آدم نمیداند از زندگی چه میخواهد، گاهی یکهو میفهمد... گاهی با یک اتفاق تلخ گاهی با یک اتفاق شیرین یکهو تمام رویاهایش شکل واقعیت میگیرند. کافیست آنقدر خیالت آینده را هم پیش چشم خودش آورده باشد که بتواند در واقعیت هم با آن روبرو شود، کافیست با ترس روبرو شدن با رویاهایت کنار آمده باشی، شوق رسیدنت مثل همان روز اول تورا مستقیم ببردت بر سر واقعیت و اعتراف کنی که این ها همان خیالات و آرزوهایت هستند که اکنون دارند شکل واقعیت گرفته است.

وقتی یکی را دوست داری...

وقتی یکی را دوست داری، وقتی دلت برایش می‌رود، کم کم می‌مانی بی‌دلی که در تاریکی به دنبال چراغ راه می‌گردد، نور نیست، هوای حالت گرگ و میش می‌شود  وسرما و گرمای زندگیت از دست می‌رود، آن وقت است که موسیقی متن زندگیت می‌شود یک موزیک آرام در کنار همانی که باید در یک جاده بی‌انتها، خیره به خطوط موازی جاده که در دوردست به هم‌رسد و لبخندی که لحظه را همان‌جا که هست در خیال نگه دارد. ایست می‌کنی، دکمه استاپ ذهنت را می‌زنی، به عقب برمی‌گردی، متوجه می‌شوی چقدر خیال بافته‌ای، تازه متوجه می‌شوی بافتنی که از خیالت ساختی به درد تابستان گرم نمی‌خورد، بیدار می‌شوی، از گرما حس تشنگی میکنی و یک لیوان آب هویج خنک تو را از خطر غرق شدن در افکارت نجات می‌دهد.

پ.ن: تاملات خیال پردازانه

می ارزید

جایی هست که به خیالت رسیده‌ای به هر آن‌چه که باید، می‌ایستی، پشت سرت را نگاه می‌کنی، همه آن کسانی،و آن چیزهایی که جاماندند تا تو برسی را نگاه می‌کنی، با خودت حساب و کتاب می‌کنی و در نهایت یا لبخندی عمیق به پهنای صورت میزنی و یا با خودت تکرار می‌کنی، نمی‌ارزید، که ای کاش هیچ‌وقت آن دومی نشود که اگر بشود چه حسرت‌ها که بر دلت مانده باشد از آدم‌ها و لذت‌هایی که کنارشان گذاشتی تا برسی.گاهی هم اینطور است، تلاشت برای رسیدنیست که نمی‌دانی ماهیتش چیست، فقط میدانی راهی را جلو می‌روی، بی آن که به مقصد فکر کنی.درست مثل یک جنگل نوردی میان ابر ومه که لذت‌بخش است اما اگر گم شی، اگر به تهش نرسیدی ممکن است تمام لذتش زیر سوال برود..اما آخر کار به این نتیجه میرسی که "لذت" مسیر می‌ارزد حتی اگر تهش خوب نباشد.

عاشقانه های بی مخاطب من !

می گویم دوستت ندارم
پینوکیو در برابرم کم می‌آورد
می گویم دلم تنگ نشده
حتی ازدور هم نمیخواهمت
جودی ابوت در برابرم تعظیم می کند
می گویم دیگر بزرگ شده ام بچگی نمی‌کنم
هایدی در برابرم قدعلم میکند و کم می‌آورد
همه کودکانه هامان در برابرمان کم آورده اند...
آنقدر در برابرت کم آورده ام که
حتی خودم هم نمیدانم
چطور مثال دختربچه ای
دلم تاب دوریت را ندارد
میخواهمت
حضورت را
خودت را
در کنار من باشی...
اسمم را صدا بزنی و
من مات نگاه معصومت شوم
و خودم را لابلای نگاهت
پنهان کنم
و تمام عاشقانه هایم را
آرام آرام در زیر
گوشت فریاد کنم
آرام و بیصدا در
سکوتت گم می شوم
من حرف میزنم
تو سکوت می کنی
این گونه در وجود هم گم می شویم
پیدا می کنیم همدیگر را
غرق هم می شویم