یک نفر که نیست!

همیشه یک نفر باید باشد که وقتی مقابلش قرار میگیری تمام قوانین رفتاریت ، تمام غروری که همیشه برای بقیه داری در مقابلش فرو ریزد چون ریختن چیزی در قلب ، چون لرزیدن چیزی در دل.یک نفر که وقتی در مقابلش قرار میگیری تمام اخم یا نگرانی و غم هایت لبخند می شود، نمی توانی حتی در مقابلش ناراحت باشی، آنقدر برایت ارزش دارد که نبودنش دلتنگت کند و گاه او را از خودت بیشتر دوست داشته باشی و تحمل دیدن غم و غصه هایش را نداشته باشی...یک نفر که نگرانت می شود ، نگرانش می شوی، بودنش حالت را عجیب خوب میکند...همیشه یک نفر باید باشد که  آرامش لحظه هایت را مدیون او هستی...یک نفری که تمام وجودت را بیدار می کند و تو را نسبت به زندگی عاشق تر میکند...

حافظ جان

از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر

یادگاری که در این گنبد دوار بماند

حافظ

گاهی کمتر از شاهی

آدمی جز عشق، جز دوست داشته شدن، جز دوست داشتن خیلی نیازها در زندگیش دارد که باید برآورده شوند، اما مساله آن است که با عشق به همه آن چیزهایی که باید می‌تواند به راحتی دست پیدا کند.

 

پ ن: آدم گاهی فقط دلش یه عشق میخواد و آدم گاهی با تمام دارا بودنش چه چیزی باعث میشه ندارترین آدم بیاد به چشم خودش

عشق را ای کاش زبان سخن بود...

ﺁﻥﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ

ﺧُـﻨـﯿـﺎﮔﺮ ﻏﻤﮕﯿﻨﯽﺳﺖ

ﮐﻪ ﺁﻭﺍﺯﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ

ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ

ﺯﺑﺎﻥ ِ ﺳﺨﻦ ﺑﻮﺩ

ﻫﺰﺍﺭ ﮐﺎﮐﻠﯽ ﺷﺎﺩ

ﺩﺭ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮﺳﺖ

ﻫﺰﺍﺭ ﻗﻨﺎﺭﯼ ﺧﺎﻣﻮﺵ

ﺩﺭ ﮔﻠﻮﯼ ﻣﻦ

ﻋﺸﻖ ﺭﺍ

ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ﺯﺑﺎﻥ ِ ﺳﺨﻦ ﺑﻮﺩ

ﺁﻥﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ

ﺩﻝ ﺍﻧﺪُﻩ ﮔﯿﻦ ﺷﺒﯽ ﺳﺖ

ﮐﻪ ﻣﻬﺘﺎﺑﺶ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺟﻮﯾﺪ

ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ

ﺯﺑﺎﻥ ِ ﺳﺨﻦ ﺑﻮﺩ

ﻫﺰﺍﺭ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﺩﺭ ﺧﺮﺍﻡ ِ ﺗﻮﺳﺖ

ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺘﺎﺭﻩﯼ ﮔﺮﯾﺎﻥ

ﺩﺭ ﺗﻤﻨﺎﯼ ﻣﻦ

ﻋﺸﻖ ﺭﺍ

ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ﺯﺑﺎﻥ ِ ﺳﺨﻦ ﺑﻮﺩ

ﺍﺣﻤﺪ ﺷﺎﻣﻠﻮ

در سالروز درگذشت احمد شاملو

سخن عشق:]

از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر

 یادگاری که در این گنبد دوار بماند

#حافظ