حس عجیب غریب

بعضی روزا هستن از صب که بیدار میشی یه جوری هستی، یه حس خاص، یه حال عجیب که شاید بهت یه انرژی بیشتری داره از یه جایی انگار تزریق میشه. مساله ای که هست امروز صب که بیدار شدم دقیقا همچین احساسی در دوز شدید داشتم و این حس رو هیچ وقت به عمرم تجربش نکرده بودم. هنوزم نمیدونم علت لبخندای صبحم و حال عجیب غریبم چی میتونه باشه اما فقط میگم خدایا مچکرم ازت که هنوزم این حال خوبم رو گاهی بهم برمیگردونی، شده حتی قرضی قسطی، موقتی، بازم شکر. خوبه خودش

به تاریخ بیست و نهم تیرماه نود و چهار

آشنایی میان هزاران غریب:]

لحظاتیست در زندگی که به یاد ماندنیست، مثلا آن لحظه که در جایی میان یک جمعیت شلوغ عظیم گیر کرده ای،  با یک حس دلتنگی، بلاتکلیفی، یا احساسی کاملا عجیب و با یک غریبگی سر بر میگردانی دنبال آشنا میگردی، یک لحظه عزیزت را میبینی، یک لحظه آشنایی میبینی، تمام وجودت، سرتا پایت خالی از انتظار تلخ پر از یک آرامش عمیق و شیرین و دوسداشتنی میشود، تلخی انتظار را از یادت میبرد و انگار کل دنیای پیرامونت را با تو دوست تر کند، اصلا انگار دیگر غریب نباشی چون همانی را که باید پیدا کردی و تو دیگر نقش یک غریبه را نداری، میشوی آشنایی که در میان هزار غریبه گیر افتاده در غربت.

 یکی را در نزدیک ترین فاصله به خودت داری و این یعنی بی اهمیت شدن هرچه اتفاق است در پیرامونت.

حضور کوتاه اما مفید!

آدم ها با یک چمدان در دست می آیند بساطشان را در زندگیت پهن می کنند، تاثیر مثبتشان را میگذراند، آنقدری که دیگر نمی توانی حتی به نبودنشان فکر کنی چه برسد به حذفشان...آن گاه از همان جایی که آمدند و سلام گفتند دقیقا از همان محل آشنا ، چون غریبه ای ناآشنا خداحافظشان را می گویند و می روند...تو می مانی و دنیایی از تاثراتی که زندگیت را تحت تاثیر خودش قرارداده و باعث بهبود حالت شده...اما حذف کردن آدم ها گاه دست خودت نیست، گاه روزگار آن ها را از زندگی تو حذف می کند هرچند در قلبت ماندگارند، در یادت می ماند خاطراتشان، حضورشان را معنادارتر میکند گذر زمان برایت، تازه بعد تر میفهمی که بودنشان همانقدر خوب است که نبودنشان...بعضی آدم ها از اساس بودنشان خاص یک برهه خاص از زندگیت هست، نباید بر همیشگی بودنشان اصرار کرد، اما آنقدر برایت در قلبت در یادت در دلت ماندگار می شوند که در نبودشان هم برایشان بهترین آرزو را داری...بعضی آدم ها بی دلیل عزیز می شوند و بی دلیل هم روزگار حذفشان میکند...من اینطور آدم ها را دوست دارم، زندگیم را معنادار می کنند و حضورشان هرچند کوتاه اما لازم و مفیده...