عشق یا تعهد!؟

همیشه می گویم عاشق بودن بد نیست، تعلق خاطر داشتن بد نیست، دوست داشتن آدم ها از اساس خیلی هم خوب است، اما گاهی همانی که یک عشق خیلی خوب است برایت اصلا تکیه گاه خوبی نمی‌شود و آدمی در زندگانیش بیشتر نیازمند یک تکیه گاه و یک همراه و دوست همیشگی هست تا یک عشق و هیجان و احساس موقت...بحث عمریست زندگی، بحث بر سر آن است که اگر قرار بر عاشق بودن باشد از نظر من آن فردی که مدعی آن است که تا به حال در عمرش عاشق نشده است، یا دارد دروغ می گوید و یا از سلامت روحی خوبی برخوردار نیست. در هرحالتی بالاخره یک روزی، یک جایی آن گوشه دلت برای کسی غنج رفته است، یا شاید کسی را یک کوچولو دوست داشته ای حتی اگر آن شخص هیچگاه نفمیده باشد که تو دوستش داری، اما تعهد داشتن بحث دیگریست، تکیه گاه بودن بحث دیگریست...آدمی با تعلق خاطرهایش، عشق هایش نمی‌تواند عمری زندگی کند، تنها با بودن یک تکیه گاه و دوستی همیشگی هست که می‌تواند امیدوار باشد که زندگیش دوامی استوار دارد و آرامش زندگیش تضمین خواهد بود.