تا پروانه شدن چقدر راهه!؟

زندگی که پیله کند، میخواهد با تک به تک تاری که دورت می تند، دست و بالت را سفت و محکم ببندد، منزویت کند درون خودش و آن وقت که محبوس شدی درونش هی تو را به امید معتاد کند، هی روز به روز با خودت فکر میکنی امروز پروانه میشوی، پسفردا پر پروازت تو را رها میکند از هرچه قید است... امان از آن روزی که پیله ات تنگ و ترش باشد، وسعت دیدت کم میشود، توان دست و پا تکان دادنت نیست،جز تاریکی هیچ نوری نیست، آن وقت تازه دلت میخواهد که داد و فریاد کنی بر سر زندگی که دست از سرت بردارد تا خودت از پس خودت برآیی.