همان حرف های همیشگی لطفا

آدمیست دیگر، گاهی هم خودش جواب تمام سوالاتش را میداند، اما انگار بخواهد یکی دیگر همان حرف هایی را بزند که دلش میخواهد، که انگار دلش بخواهد خودخواسته گول بزند خودش را، آدمی گاه به جا روبرو شدن با واقعیت ترجیح میدهد برای مدت کوتاه هم که شده خودش را گول بزند، کمی کوچه علی چپ رفتن را امتحان کند. درست مثل آدم هایی که وقت ناراحتی فقط نیازمند تاییدند، فقط دلشان میخواهد شنیده شوند، دردشان فهمیده شود. آدمی گاه به وقت نیاز فقط دلش میخواهد همان حرف هایی را بشنود که خودش میخواهد، نه نصیحت، نه موعظه و پند و نه تجارب بقیه!