انکار مصلحتی یک رویا مثلا!

چیزی هست در وجود آدم‌ها اسمش "انکار مصلحتی" است. آن هم برای وقت‌هاییست که حسی درونت شعله می‌کشد اما بیرونت چون سیبری سرد و بی تفاوت می‌نماید، همان وقت‌هایی که داری از "احساس" منفجر میشوی‌ها ولی هی سرزبانت ، هی با رفتارت می‌خواهی همه چیز را انکار کنی و امان از آن روزی که گرفتار آدمی بشوی که زبان بدنت را یاد گرفته باشد، که بلدت باشد، آن وقت است که همان نگاه اولی را که دریغ کنی کافیست تا لو بروی و پته‌ات روی آب بریزد. این انکار مصلحتی گاهی با کوچه علی چپ هم هم‌معنی می‌شود و گاهی هم از لذایذ یک رابطه میشود برای امتحان طرف مقابلت که در دلت ذوق کنی که می‌فهمدت.