رهگذران جاده زندگی

بالاخره یک روزی در زندگیت متوجه میشوی که آدم ها همه در زندگی هم رهگذرانی اند که هربار یک جا اطراق میکنند، و بعد هم بار و بندیل سفرشان را میبندند همه چیز را رها میکنند، نصفه و نیمه، می روند پی زندگی خودشان، پی ادامه سفرشان. مهم نیست چه ره آورد تو باشد در این سفری که با آدم ها همراه شده ای، مهم آن است آنقدر خودت را درگیر سفر نکرده باشی که زندگی را زندگی نکرده باشی، از سفرت لذتی نبرده باشی. شاید به آن مقصدی که دنبالش باشی برسی، در دوردست،  جایی خیلی دور...  اما این میان همین همسفرها، مسیری که میروی اهمیتش بیشتر از خود مقصد است...