پذیرش واقعیت روابط انسانی

یک رابطه که تمام می‌شوند، پسمانده‌هایش درست مثل پس لرزه‌هایی شدید یک زلزله سخت می‌تواند باشد. هررابطه ای تاوانی دارد، می‌خواهد دوستی باشد، میخواهد یک رابطه عاشقانه باشد یا هرچیز دیگری و آدمی مدام در حال چالش  و درگیری با همین روابطیست که دارد، که زنده بماند، که زندگی دچار تکرار ملال انگیز نشود... اما هرچه هست تاوان دادن یعنی رنج کشیدن، و رنج کشیدن اما معنایش آن نیست که دست از زندگی بکشی، شادی نکنی، که مفهومش پذیرفتن همه چیز همانطور که در عالم واقعیت اتفاق افتاده است...این که مدتی با یک نفر حتی در خیالاتت خودت را مستحق تر از آن چه که بوده ای ببینی، با یک نفر دوست مانده باشی، رفیق باشی یا حتی عاشقی کرده باشی و حالا تمامش برباد رفته باشد، خودش تاوانی دارد که اگر بپذیریش راحت تر با آن کنار می آیی.