دلم تنگه

ما آدم‌ها گاهی حسرت به دل می‌مانیم، دلتنگی میکنیم. برای چه کسانی؟ برای همان هایی که یک روز صب از خواب بیدار شدیم و فکر کردیم که دیگر از امروز نمیخواهیم در زندگیمان نگهشان داریم، برای همان‌هایی که یک روز غروب در پایان روز که دیدیمشان تصمیم گرفتیم دیگر بار آخری باشد که آن ها را دیدیم، برای همان‌هایی که یک اتفاق دلیلی شد برای جمع کردن بار و بندیلمان، برای راهی کردنشان ، شاید هم یادت برود که چه شب و روزانی را گذراندی تا تمام شد، تا گذشت، تا گذر کردی از این پل عبور...اما هیچ وقت نمیشود فراموش کرد که آدم دیروز هیچ وقت دیگر آدم امروزی نمیشود، آدم دلش برای همان آدم دیروزی تنگ میشود، برای همان روزها، برای همان حال و احوال، آدم دلش برای آدم‌ها تنگ نمیشود، دلش برای حال و هوای آن وقت هایش، برای روزهایش، برای گذران عمرش تنگ میشود.