تعادل

راستش تعادل داشتن و تعادل برقرار کردن بین زندگی شخصی، کار، علایق و روابط چیزی هست که لازمه یه زندگی هست اما این که اون بندبازی که داره روی یه بند نازک با حفظ تعادل راه میره مسلما با کوچکترین ناپایداری بند از اون بالا پرت میشه روی زمین و اونی که روی زمین تعادلش حفظ شده و راه میره به این سادگیا تعادلش برهم نمیخوره امری بدیهیه. یا خیلی ساده کسی که روی یخای نازک یه رودخونه اونم تو هوای نه چندان سرد اسکیت سواری میکنه هر لحظه میتونه منتظر یه فاجعه باشه... اینا چیزایی هست که باعث میشن "تعادل" و داشتن یه "شخصیت محکم" که کسی یا چیزی نتونه اون رو دو دل کنه و یا درونش شک و تردید و یا حتی رنجش ایجاد کنه برای منِِ نوعی به شدت مفهوم پیدا کنه... به نظرم خیلی مهمه که آدم حداقل تو سنین پایین تر و جوونیش و نوجوونیش خودکاوی کنه و سعی کنه یه مسایل رو درونش حل کنه تا ته نشین نشن و یه روزی بیاد که انرژیت بیشترش صرف جنگیدن با درون خودت و اطرافیانت بشه و نصف دیگش هم بیشترش درترس ودلهره از همین ستیزه جوییا یا برعکس زیادی مهربون بودنا و خلاصه ناراحتی ها به نوعی بگذره...