بالاخره جواب داد

یک جایی هم هست که تمام آدم ها به گمانم یک روز به آن میرسند، روزی که با اعتمادبنفس و طیب خاطر سرت را پیش خودت بالا بگیری و از لحظه های سخت زندگیت و زمان هایی که میخواستی اشتباهات جبران‌ناپذیری کنی و اما از آن ها رستی سخن میگویی، همان وقت هایی که با خودت فکر میکنی و تمام روزهای سخت و تنهای زندگی را به خاطر می آوری و به خاطر قوی بودنت و سکان داری کشتی زندگیت و سالم به ساحل رساندنش خودت را تحسین میکنی و به خودت میبالی و به قوی بودن خودت افتخار میکنی، آن وقت است که شاید بتوانی اقرار کنی که تنهایی سر کردن هایت،  روی پای خودت ایستادن و مدیریت احساساتت هم بالاخره خودش را نشان داده و به ثبات روحی عاطفی رسیده ای. اسمش را هرچه خواستی بگذار، اما به گمانم این نقطه در زندگی درست همانجاییست که میتوانی با خیال راحت درباره شروع یک رابطه خوب دونفره نیز فکر کنی و در انتظار موقعیتش خودت را خوب آماده کنی.