جوانه باور و امید

باورهای آدمی مثل جوانه ای که در خاک مانده باشد است که اگر پرورش یابد سراز خاک بیرون می آورد و اگر پاروی آن بگذارند له میشود و هرگز رنگ زندگی بیرون از خاک را نمی بیند. تکلیف آدم ها اینطور با دنیایشان  روشن میشود که بذر امید در دلشان کاشته میشود و آن وقت اگر کسی این امید و باور را له کند طعم جوانه زدن و رشد یافتن از آن ها گرفته میشود. مراقب باشیم، مراقب باورها و بذر امیدی که در دل آدم ها می کاریم باشیم.