نامهربان من کو؟

جایی هست در زندگی آدمی که  آرام جانت را گم میکنی، آرام جانی که تا دیروز خودت بودی، کسانی بودند که گفتارشان ، رفتارشان به وقت غمت میشد آرام جان ... وقت هایی میشود که از زندگیت مهربانی میخواهی که نداریش، همان مهربانی که آرام جانت بشود، وقت هایی هست که زیر لب زمزمه میکنی "  ای مردمان بگویید آرام جان من کو ... من مهربان ندارم نامهربان من کو * "

*انوری