سایه آدم ها

آدم ها نمیدانند که نبودشان با آدم ها ممکن است چه ها کند، نمیدانند که وقتی نیستند، نبودند از خودشان تنها یک سایه در قلب آن هایی که دلتنگشان بوده اند باقی گذاشته اند ، سایه ای که دیگر هرگز نمیتواند با بودنشان هم برابری کند، انقدر سنگین، انقدر تیره  که روزگار قلبت را هم چون خود میکند...آدم ها نمیدانند که آدم وقتی از آن ها فرار میکنند، به خودش پناه میبرد، درون خودش فرو میرود و سعی میکند با تمام وجود به خود بقبولاند که نبودن آدم ها سخت است اما سخت تر برگشت همان هاییست که همیشه سایه شان بوده تا خودشان...