دوسداشتنی های زندگی

ناراحتی و با خودت فکر میکنی و علتش را در کسانی می یابی که دوستشان داری، هرچه نگاه کنی باز هم میفهمی که آدم هایی که خیلی در زندگیت عزیزند توان بیشتری به نسبت برای ناراحت کردنت دارند... آن وقت است که گاهی حتی به کوچکترین رفتارشان حساسیت داری، به یک صدا زدنشان، به یک بلندو کوتاه شدن صدایشان یا نحوه ادا کردن اسمتان..هرچه بخواهی پروسه عزیز شدنشان را مرور کنی باز هم دست آخر میفهمی که آدم هایی در زندگیت هستند که دوستشان داری، حتی بی دلیل، اصلا چون دوستشان داری به آن ها احتیاج داری و اینطور نیست که پای هیچ سود و ضرری در میان باشد... آن وقت است که میفهمی دوست داشتنشان آنقدر بی توقع و بی چشمداشت است که دلخوریت، ناراحتیت با یک لبخندشان فراموش میشود....آدم های عزیز زندگیتان را دوست داشته باشید، عاشق باشید، بدانید چون دوستتان دارند بهتان احتیاج دارند و برایشان بمانید که بمانید که بمانید تا همیشه تا ابد...