بگذار آن زن حرفش را بزند

شما را به خدا بگذارید یک زن حرف بزند، آزادش نگذارید به وقت ناراحتیش تا خودش با خودِ غمگینش روبرو بشود... میدانی؟ زن ها ناراحت که باشند با خودِ غمگینشان اگر روبرو شوند، دیگر انتهای داستان نامشخص است... خسته میشوند از دست خودشان، جنگیدن را کنار میگذارندو خودشان را کول میکنندو تا دم خاموشی همه زندگی پیش میروند... احساسات همه زندگی هر زنی اگر نباشد اما بخش مهمیست که اگر دنیایشان  با آن بخش رابطه اش قطع شد باید فاتحه‌ آن زن را خواند... زنان را به وقت تنهایی، غصه و نگرانی هاشان تنها مگذارید. بگذارید تا حس کنند هنوز پلی بین آن ها و احساساتشان وجود دارد که بتوانند به آن بازگردند، نه آن که به خیالشان احساساتشان مزخرف ترین دارایی زندگیشان شده است.