ایده های یک فیلسوف در باره ازدواج
باید به زوجهای تازه ازدواج کرده یاد بدهند هیچکس در دنیا بیشتر از همسرشان، آنها را دلخور و حتی منزجز نخواهد کرد. چون احتمالا زیادی به هم امید می بندند و توقع شان از همدیگر، بیش از مقداری است که از هر انسانی بر می آید.
تنها راهی که زندگی مشترک می تواند موفق باشد این است که هیچ توقعی از آن نداشته باشیم. که زوج ها پی ببرند با وجود آنکه نیتی جز خوشبختی هم ندارند ولی گاهی باعث اذیت همدیگر می شوند. چون هر آدم از تربیت و مرام متفاوتی برخوردار است.
اصلا تصور اینکه دو انسان با سرنوشت و تربیت متفاوت، بتوانند اغلب ساعات روزشان را برای همیشه با هم بگذرانند به خودی خود کارخانه بحران سازی است.
ازدواج ما را مجبور می کند همزمان دو دوست خوب باشیم. شریک جنسی دلخواه همدیگر باشیم. مدیر خانواده، آشپز، نگهبان، راننده، خدمتکار و همسفر باشیم … غیرطبیعی است اگر فکر کنیم برای همه این نقش ها و حرفه ها، آماده ایم.
پذیرش مشکلات و ضعف ها باعث می شود به این نتیجه نرسیم که ازدواج ما اشتباه بوده است. برعکس، به این درک برسیم که همه تلاطم های زندگی مشترک بین دو انسان، بخشی از یک عشقِ ماندگار است.
