دیگرانت عشق خوانند

غرق هرچیزى که شوى از دست رفته اى بیش نیستى... مگر آن که کسى را داشته باشى که از بیرون حواسش جمع تو باشد. که هرلحظه منتظر باشد تا طنابش را آن وسط بیاندازد تا تو براى نجات، خودت را محتاج شاخه های درختانى که نیستند نبینى... همیشه باید یکى باشد که بى مزد، بى منت، بى چشمداشت. و تنها از سر عشق کمک کند تورا، تا درنمانى...یکى فراتر از آن چه دیگرانش عشق میخوانند ... یکى که با تمام سهمش از زندگیت بتواند تو را قانع کند که تنها عشق است که درونش غرق شدن به همه چیز مى ارزد، که دستت را بگیرد و به دریایى ببردت که تنها عاشقان از عهده موج خروشانش بر مى آیند ...