زخم!

تجربه هایی هست که بزرگترت میکنند. میدانی روح  عطش ناپذیر و سیری ناپذیر آدمی نمی پذیرد که تمام راه ها را از تجارب دیگران استفاده کند که دلش میخواهد خودش تجربه کند، اما اگر زخم خوردی، اگر روحت خدشه دار شد ، نمیتوان نادیده گرفت آسیب دیدن روحت را که البته باید تلاش کنی، کنار بیایی، یاد بگیری که زخم عضو جدایی ناپذیر زندگیست...راستش آدمی با انکار زخم تنها میتواند آن را تبدیل به زخم روبازی کند که با هربار که یادش می آید، زخم سرباز کند و عفونتش تورا از پای در بیاورد...باید بدانی چطور وقتی بگذاری بر سر عزاداری، وقتی بگذاری برای یادگیری که چطور دیگر تجربه ات را تکرار نکنی و وقتی بگذاری برای بازیابی روحی که آسیب دید تا روح  وروانت سالم بماند، خشم و کینه ای به دل نگیرد، از تلاش باز نماند و دنیای پیرامون را همچنان رنگین و زیبا ببیند.