ستاره من کجایی؟

راست میگویند که هر انسانی یک ستاره در آسمان دارد، چرا که روز همه چیز بر سرجای خودش قرار دارد، همه چیز منظم است، حتی قلب آدم، حتی نغمه پرندگان خبر از حال خوبشان در روز میدهد، اما امان از شب ها، دلتنگیش نشان از فقدان چیزی درون قلب است، شب که میشود تو گویی دیگر هیچ چیز نظم نداشته باشد و سرجایش نباشد، اصلا همین سکوتش میخواهد چیزی بگوید اما نمی‌تواند و این خودش حکایت از آن دارد که هر انسانی باید گمشده اش را از آسمان شب بخواهد و چه چیز زیباتر و بهتر از ماه و ستارگانش؟