نامه های نانوشته به دخترم

یک روز با دخترم یاد خواهم داد که قوی و محکم بودن و به دیگران به چشم جنسیت نگاه نکردن به مفهوم انکار کردن احساساتت نیست که خلقت تو همراه با زیباترین جلوه حضور خداوند در روی زمین یعنی همین احساسات و عواطفت بوده است...روزی به او یاد خواهم داد که زندگی را احساس کند، در تک تک لحظه ها و ثانیه هایش، فارغ از غم ها و غصه ها و مشکلاتی که باید بر سر آن ها محکم بماند، نشکند و سعی کند آن ها را حل کند  وبا ترس هایش روبرو شود، باید با احساساتش هم احساس راحتی کند ...که اگر از کسی خوشش آمد، عاشقش شد هم بداند این احساسی که با اوست اصلا چیز بدی نیست که بخواهد انکارش کند، تنها باید مراقب آن باشد که اگر عاشق شد، خواست عاشقی کند، بداند تنهاییش را با که دارد قسمت میکند ... به او یاد خواهم داد تنهاییش ارزشمند است، همانقدری که اگر آدمی پیدا شد که قدرش را بداند او هم ارزش وقت گذراندن و عاشقی کردن دارد...یک روز به او یاد خواهم داد که با احساسات خودش راحت باشد و انکارش نکند که درونش پر بشود از اندوه و بغض ها  ودلخوری ها از خودش ودیگران