پیتزای قورمه سبزی

طول میکشد تا آدمی در زندگانیش متوجه بشود که دوست داشتن به تنهایی لازمه هررابطه ای است اما کافی نیست...طول میکشد اما بالاخره یک روز متوجه میشوی که زندگی پراز دوست داشتن هاییست که صرفا یک علاقه قلبی سطحیست که تنها حسیست گذرا که از بازی هورمون ها سرچشمه گرفته است...راستش دوست داشتن تنها در رابطه درست مثل ماشین بدون لنت است... تا یک جایی ممکن است ماشین حرکت هم کند اما روان نیست، چرخش درست نمیچرخد تا جایی که ماشین می ایستد و این یعنی آخر خط...باید انسان عاقلی شده باشی که بدانی عاشقی کردن تنها کافی نیست، باید دانست که تا اعتماد، تفاهم، هم هدف و مسیر بودن و معرفت و صبوری در کنار علاقه آن هم در مکان و زمان درست قرار نگیرد، عشق دقیقا مفهومی برایت پیدا میکند همچون پیتزای قورمه سبزی...آدم ها آنقدر خودشان را گول میزنند که بی توجه به مسیر و نشانه ها فقط غرق احساس میشوند و ناگهان چقدر زود دیر میشود و آن وقت متوجه میشوند که برگشت از مسیر سخت است...کاش آدم ها یاد بگیرند از ابتدای مسیر عقل را هم چاشنی احساسات قشنگشان کنند..