موریانه

چوب نمناکی که مدتی در گوشه ای افتاده باشد را دیده ای؟ یا حتی چوب خشکی که یک جای تاریک برای مدتی باقی بماند. موریانه را اگر بشناسی شاید دیده باشی که چطور اگر به جان چوب افتد پوکش میکند...حکایت انسان است و روابطش، انسان و ذهن نیازمند معاشرت مداومش... آدمی اگر تنها بماند، اگر به ذهنش رسیدگی نکند، اگر فکرش پناهگاه عمیق تنهابیش بشود، آن وقت موریانه به جانش می افتد و به سرعت همه چیز پوچ میشود، ذهن را پوک میکند و آن وقت زندگی تهی از معنا میشود... باید مراقب بود تا آنقدر دور نشد از همه چیز و همه کس که ذهنت بوی نا بگیرد.