عشقی به مثابه مرگ

بی توجهی به کسی که دوستت دارد ... داستان مشابه زندگی خیلی از آدم ها و قضاوت هایی که ابتدا خود شخصی که عاشق است میکند و بعد هم دیگرانی که گمان میکنند هر که عاشق است باید آنقدر غرق محبت  ومهربانی بشود که از عشق و عاشقی پشیمان نشود...اما زندگی به من یاد داد که روراست بودن از همه چیز بهتر است که اگر قرار است عشقی یک طرفه به نتیجه برسد همان بهتر که نرسد...که اگر قرار است یکی له شود تا دیگر غرق غرور و اطمینان و اعتمادبنفس بشود همان بهتر که این اتفاق نیافتد...که اگر رفاقت خوبی دارید که بی توجهی هم خرابش نمیکند و تنها یک رفاقت خوب است، لااقل به نام عشق و با وسط کشیدن پای عشق و عاشقی گند نزنید به همه چیز...عاشقی یک طرفه جاده ایست روبه مرگ که شاید اولش پراز هیجان و پیچ و خم و پستی و بلندی باشد که آن را شبیه جاده های پرهیجان و مرگ آور دنیا کند اما تهش به پایانی برای تمام آن چه که روح و روانت را روزی جلا میداد میشود...عشق زیباست ... زیباترین داشته ای که میتوان روی زمین به عنوان یک انسان داشت اما ای کاش بدانیم زیباییش به دوطرفه بودنش هست و به التماس  و خواهش و یک طرفه بودن آلوده اش نکنیم...کاش همه آن چیزهایی که قشنگ هست را بگذاریم قشنگ بماند و با رفتارها  وتفکرات و تصوراتمان گند نزنیم به همه چیز...