به بهانه نزدیکی به ولنتاین

یکی را میخواهم که در اوج ناراحتیم، درست وقتی از همه عالم  و آدم و دنیا ناامید شده ام ، همان وقتی که کشتی شادی هایم در اقیانوس غم هایم در حال غرق شدن است، نگاهم کند و بگوید غصه اش را نخور، تا من را داری اجازه نداری غصه بخوری، درستش میکنیم، دوتایی ، با هم ، کنار هم ، پابه پای هم ... یکی که حتی به خاطر او هم شده لبخند از لبانم محو نشود، چرا که میدانم چون اویی را دارم که هیچ وقت تنهایم نمیگذارد، حتی به وقت تنهایی هایم صبوری میکند و دوستم دارد و عاشقم می ماند...یکی را میخواهم که وقتی که در چشمانش زل میزنم و با تمام وجودم میگویم دوستت دارد، چشمانش را از من ندزدد، نگاهش را پنهان نکند و با صورتی پراز لبخند و چشمانی که ذوق زده شده به من یاد آوری کند که دوستم دارد و عشقمان تا همیشه جاودانه می ماند...یکی را میخواهم که وقت هایی که دلتنگی اش خفه ام میکند، وقت هایی که از او دورم، وقت هایی که از دستش عصبانی میشوم، دعوایمان میشود و در چشمانش زل میزنم و میگویم در لحظه که ناراحتم از تو و دوستت ندارم، احساسم را درک کند و در آغوشم گیرد و به من بفهماند که حتی یک ثانیه هم نمیتوانم دست از دوست داشتنش بردارم، چه رسد به آن که بر زبانم بیاورمش...یکی میخواهم که وقت هایی که از شدت احساسات دارم خفه میشوم و سکوت کرده ام و نمیتوانم حرف بزنم کنارم بنشیند تا فنجان چایی کنار هم بنوشیم و گرمای حضورش، قلب ناآرام و مواجم را به ساحل امن آرامشی برساند که تمامی ندارد...یکی را میخواهم که وقت هایی که از موفقیت هایمان حرف میزنیم، آنقدر چشمانمان از هیجان برق بزند که بساط سو و ساط و جشنمان برای موفقیت هایمان همواره به راه باشد و دست در ست هم رقص شادی کنیم برای کنار هم بودنمان و حمایت هایمان از هم ... یکی را میخواهم که وقتی خسته شدیم باهم حرف بزنیم ... یکی که کنار هم شاد باشیم، که رفیق هم باشیم، رفیق روزهای شاد و ناشاد هم ، که دلمان برای هم بتپد، که برای هم مهم باشیم، که اولویت اول هم باشیم و حتی به وقت دعوایمان دلمان قرص هم باشد...یکی که در اوج احساس هم منطق سرش بشود ...