مرز بین تنهایی و زندون

مرز باریکیست بین تنهایی و زندانی ...زندانی همیشه تنهاست، حتی اگر در تمام لحظاتش آدم‌هایی باشند که عاشقانه می‌پرستدشان و اما یک تنها می‌تواند هرگز زندانی نباشد اگر خوب بتواند از تنهاییش استفاده کند، اگر یاد گرفته باشد که از آن برای خودش زندانی نسازد که محدودش کند به چهاردیواری اتاقش و امان از آن روزی که یک تنها محدود شود، ناخواسته، ندانسته و یکهو...پرت میشود وسط همان دره ای که هرلغزشش ممکن است هلش دهد ته دره ...