بی دلیل بی بدیل

گاهی پیش می آید و گاهی سال ها میگذرد و نمیفهمی چرا کسی را دوست داری، بی آن که دلیلی برایش پیدا کنی. کم کم متوجه میشوی که دوست داشتنی که بخواهی سردرگم دنبال دلایلش بگردی را باید فراموش کرد چرا که کسانی را در زندگیت داری که هیچ احتیاجی به تو ندارند اما عاشقت هستند و این را میتوانی از تمام رفتارها، گفتارها و کمک های بی دریغشان به خودت متوجه بشوی... شاید که همسر، شاید خواهر، شاید هم که برادر و یا اصلا پدرو مادر و یا شاید نزدیک ترین رفیقت هیچ وقت بدون تو زندگیشان را نبازند اما قطعا چون تو را دوستت دارند به تو احتیاج دارند و نه چون به تو احتیاج دارند و این چیزیست که آدمی را دنبال عشق میکشاند... عشقی که بی دلیل، بی هیچ قید و شرطی در زندگیت جاری میشود و درون قلبت را پراز روشنایی و امید میکند.