غربت

میدانی غربت از تو چه می‌سازد؟ آدمی صبورتر، مستقل تر،  بی توقع تر به معنای واقعی کلمه و البته کمی خوددار و تودار...غربت باعث میشود حرف هایت را به هیچکس نگویی جز خودت...گاه حس میکنی درون بیابانی بی آب و علف گیر افتاده ای و تمنای آبت از این بیابان سرابی بیش نیست...گاه میخواهی حرف بزنی، اما هم حرفی نیست...گاه مشکلی داری اما تنها خودت باید حلش کنی چرا که گفتنش به دیگرانت، به عزیزانت تنها نگرانشان میکند...غربت سخت است، وقتی که تنها باشی، سعی میکنی کارهایت را تنها انجام بدهی و گاه آنقدر ممکن است مسیر را اشتباه بروی که دست آخر به عقب برگردی و باخودت زمزمه کنی آدم بی اشتباه وجود ندارد، همین که اشتباهاتت را کم کنی بهترین است...غربت از تو یک آدم دیگر میسازد، اما این آدم باید آدم بهتری باشد قطعا که اگر هم با او غریبگی کنی اما حس کنی بهتر از آدم قبل شده است.