کوتاهی دیوار زندگی

دیوار زندگیم گاهی کوتاه میشود ، کوتاه ترین...آنقدر کوتاه که به خودم، به زندگی، به همه چیزهای قشنگی که باورشان داشتم شک میکنم، یک نا میگذارم کنار امید و میشوم ناامیدترین دختر دنیا...اینطور وقت ها ادمی دلش گرفته، دلش میخواهد سربگذارد و ساعاتی ذهنش را خلاص کند از هرچه هست و نیست و فقط چشمانش را ببندد، گاه دلت میخواهد با کسی حرفی بزنی و امان از آن روزهایی که کسی نیست.که کسی را ندارد که ساعتی با حرف بزنی...همان اویی که با همه فرق دارد و نیست و نداریش...گاه زندگی خودش هم از من ناامید میشود و کاش این گاهی ها خیلی زود از سرم عبور کنند.