رها کن اندکی همه چیز را

گاه انگار از کنترل کردن زیاد خودت خسته شده باشی، رها میکنی همه چیز را... در امتداد زمان لازم است گاه تجربه اش کرد آن حس رهایی از همه آموخته ها، همه آن چه که تو را در بند کرده است، رهایی از دانای درونت، رهایی از تمام اتفاقات بدی که دانای درونت نفیشان میکند و اما حست، قلبت و تمام وجودت از آن چه پیش آمده چنان لذتی برده که انگار آرامت کرده...گاه باید پایانی بود بر کشمکش عقل و احساس و رها از همه چیز فقط رها کنی و همه چیز را بسپاری به زمان ...گاه فوران احساس و غلیان درونی ات را تنها رها شدن در آغوش حال آرام میکند و بس... رها کن اندکی همه چیز را و دست از کنترل کردن بردار...