برای ساده ترین ها هم باید بجنگم...

زندگی یک میدان جنگ است. میدان جنگی که برای خواسته هایت باید آنقدر روحت جنگنده باشد که عطش پیروز شدنت هرگز سیری نپذیرد. باید برای تک تک آرزوها، خواسته ها و رویاهایت آنقدر بدوی تا که از نفس بیوفتی. وسط زندگی، درست میانه راهی که یکهو آرزوی مرگ میکنی. استیصال... دردی که یکهو چنان تیر میکشد که انگار بدترین ترکش را از زندگی خورده ای. تنها درمانش انگار زمان است تا مرهمی یابد زخمت...اما باید آنقدر قوی باشی که بتوانی خودت را از جنگی که رو به ویرانیت قدم برمیدارد بیرون بکشی مرهمی یابی و باز تازه نفس شروع به جنگیدن کنی.