مراقبت از امتحان در غربت!

امروز مراقب امتحان بودم. کنجکاوی خودم بود که دوست داشتم بدونم توی دپارتمان حقوق چطور امتحانات برگزار میشه و البته این که به صورت داوطلبانه خودم تصمیم گرفتم برم و مراقب امتحان باشم. اولین چیزی که توجهم رو خیلی جلب کرد توجه بی حد و حصر به احساس دانشجو حین امتحان، سکوت کامل بود. در این حدی که وقتی حتی قراره کارت دانشجوییشون رو چک کنی، اگر روی میز نباشه، حق نداری آرامششون رو به هم بزنی و صبر میکنی تا خود دانشجو آخر امتحان کارتش رو بهت نشون بده. امتحان سه ساعت طول میکشید و مراقب از یک ساعت و نیم قبل باید میرفت و تمام کامپیوترها رو دونه دونه چک میکرد و در شرایط امتحان قرار میداد که کامپیوتر مشکلی نداشته باشه! یه مقایسه نشون داد که دم ما گرم که توی ایران حتی‌وقتی کنکور هست هم سر وصدا هست چه برسه امتحانای دانشگاه. خیلی شرایط امتحان دادن متفاوت میومد به نظرم و خیلی‌ جالب بود که تو باید مراقب می بودی که دانشجویی ازت نرنجه چون ممکنه بره ازت شاکی بشه و اون وقت باید توضیح بدی. برام تجربه جالبی بود خلاصه. احترام به حقوق انسانی تو به عنوان یک دانشجو قبل از نمره درسی تو مطرح میشه و این مساله واسه من لااقل جذاب بود. شاید تجربه بی اهمیتی باشه، شاید براتون تکراری یا پیش پاافتاده باشه اما برای من که دارم یاد میگیرم هر تجربه کوچکی جذابیت داره.