دور خودم حصار کشیدم

گاهی هم لازم است دور خودت حصاری بکشی تا ببینی چه کسانی برای حضورت کنارشان حاضرند حقار را از میان بردارند. گاه لازم است در سکوت، تنها شادی آدم های عزیز زندگیت را نظاره کنی و آرزو کنی هرگز غمی به دلشان ننشیند و آنقدر خوش باشند که حتی اگر تو را در لحظات خوبشان فراموش هم کردند دلت آرام باشد که‌ خوبند. گاه برای بودنت هیچ برنامه ای نریز. نیازی نیست بودنت را ثابت کنی. همین که در یاد آن هایی که دوستشان داری گاه باشی اکتفا میکند. زندگی آنقدر پیچیده است که آدم ها گاه برای خودشان هم وقت ندارند چه رسد به‌ من و تو. اما اگر این میان کسی حصارت را شکست و خواست در خلوتت حضور داشته باشدآنقدر قدر بدان، که لحظات خوب زندگی ناامید نشوند و باز هم سراغی از تو گیرند.