کلامی چند با آن ها که قصد رفتن دارند

این روزها خیلی ها تکست می‌دهند، خیلی ها دلشان میخواهد مهاجرت کنند، خیلی ها خیلی سوال ها در ذهنشان هست که مدام میخواهند یکی را پیدا کنند که خارج از ایران زندگی میکند و سوالاتشان را بپرسند.حتی بعضی آدم ها میگویند یکی را دارند خارج از ایران که به آن ها قول داده است که حمایتشان کند. راستش با خودم فکر کردم پستی را بگذارم و کمی توضیحات بدهم از دید شخصی خودم. اگر تصمیم به رفتن از ایران گرفته اید، خوب بخوانید. یعنی چه؟ یعنی اولین منبعتان سایت سفارت کشور مقصد باشد و منابع آنلاین، دومین منبع فروم های فارسی و انگلیسی که همه از تجربیات خودشان نوشته اند باشد و بعد تکیه کنید به کسانی که خارج از ایران زندگی میکنند برای پرسیدن سوالات نهاییتان. راستش همه افرادی که خارج از ایران زندگی میکنند آنقدر درگیر زندگی شخصی خودشان می باشند که هرقدم اشتباه ممکن است براشان هزینه هنگفتی داشته باشد  ویا ضررو زیان جبران ناپذیر داشته باشد، بنابراین هیچ کس زیاد به کسی نمیتواند کمک کند و اگر هم کمکی کند در حدیست که بتوانی با محیط آشنا بشوی و ... و قاعدتا کسی نمیتواند حمایت مالیت کند. نکته دیگر آن است که اگر تصمیم به رفتن گرفته اید ، آگاهانه قدم بردارید. رفتن سخت است. تنهایی دارد، احساسات متفاوتی را تجربه خواهید کرد. ترس، یاس، احساس مرگ، احساس افسردگی و خیلی از احساساتی که در کشور خودت هرگز ممکن است تجربه اش نکرده ای. گاه حس میکی در یک بیابان بی آب و علفی که همه چیز در آن شبیه سراب است. باید تنها به خودت تکیه کنی، باید بدانی که تنها خودت هستی و خودت و هیچکس اینجا نمیتواند زیاد زیرپر و بالت را بگیرد. اگر تصمیم به رفتن گرفته اید، انقدر بخوانید و آگاهیتان را بالا ببرید که گاه حتی از بالا پایین کردن فروم ها حس کنید مچتان درد گرفته است، به حرف دیگران چندان استناد نکنید، و بدانید که اگر آگاهانه قدم بردارید هر دردی در آینده قابل تحمل تر است و کمتر توی صورتتان میخورد.