آغازی دوباره

با خودم فکر میکردم بسیاری از لذت های زندگیم را موکول کرده به آینده. آینده ای که درسم را خوانده ام، شغلم را یافته ام و حال پایم را روی پایم می اندازم و به اندازه کافی لذت میبرم از عمر و زندگیم. شاید که کمی ایده آل گرایی و کمی کمالگرایی باعث اضطراب و استرسی میشود که راه گریز از آن تنها تعدیل این صفات درون خودت و لذت بردن و آبتنی کردن در حوضچه اکنون زندگی باشد به گونه ای که حس کنی تک تک لحظات عمرت را احساس میکنی و زندگی کرده ای و میکنی.  مدتیست فراموش کرده ام رسالتم و سبک زندگی قبلی و لذت بردن هایم را و شاید به قول دوستان مخاطبم در وبلاگ، دچار کمی روزمرگی شده ام. اما لیست کرده ام کارهایی را که دوباره با انجام دادنشان زندگی جدیدم را آغاز خواهم کرد. لیست کرده ام و امیدوارم که از پسش بر آیم.