قدرتان را میدانم:)

گاه قدر فرصت ها را نمیدانیم. آنقدری که تا به خودمان بیاییم کمی طول میکشد، انگار هرچه بقیه با ما حرف بزنند تاثیری نداشته باشد، انگار فقط بخواهیم خودمان تجربه کنیم . انگار بخواهیم ذائقه واقعی خودمان را کشف کنیم و بعد تازه به حرف دیگران برسیم که تجربه شان را در اختیارمان گذاشته بودند. بزرگتر که میشوی کم کم درک میکنی که لازم نیست همه چیز را تجربه کنی، لازم نیست کل زندگیت را به بازیگوشی و کنجکاوی و در پی کشف حقیقت بروی. گاه به حرف آن هایی که مسیر را رفته اند و خبر آورده اند گوش کن و بدان چیزی که میگویند حتما درست است و تمام. و من این روزها با خودم فکر میکنم که دختری خوشبخت باید باشم که چندنفری که شاید تعدادشان به انگشتان یک دست هم نرسد، هستند که حرفشان برایم سند است، که آنقدر رفیقند و عزیزند که راهنما و مشاورم در زندگیم باشند.