شک سیاه

میدانی گاهی آدمی به همه چیز شک میکند، به چیزهایی که تا قبل از آن با خودش فکر میکرد هرگز نمیشود که به آن ها شک کند. به زلال آب چشمه هم میشود شک کرد، وقتی ناامیدی خانه ات را ویران کرده و ناراحت و غمگین نشسته ای به امید معجزه! اما واقعیت آن است که هیچکس با امید معجزه نشستن و دست روی دست گذاشتن نه حالش خوب شده و نه غم و غصه از خانه اش رخت بربسته. اما راستش باید پذیرفت ، هر آدمی با تمام نواقصش ، با تمام روحیات مثبت و منفیش گاه چرخ زندگیش خوب نمیچرخد...باید آنقدر قوی بود اما که برای بیرون کشیدن چرخ زندگی از گل تلاش کرد و دوباره شروع به حرکت کرد. باید دانست که هر اتفاق زندگی آنقدر سیاه نیست که از پسش برنیایی و بپذیری زندگی روزهای سیاه دارد، تلخ دارد...باید صبور بود و به هراتفاق بدی اجازه نداد بر زندگی سایه اش سنگین بشود.